The Gibb River Road

The Gibb
Na drie maanden Broome, is het daar wel weer leuk geweest. Toen ik na mijn ontslag weer terug was in het hostel wilde ik eigenlijk zo snel mogelijk richting Darwin. Ik had al een lift geregeld en alles. Tot mijn schattige amerikaanse vriendin besloot dat er toch geen ruimte voor mij in de auto was. Oke, lache ik zit hier dus nog even vast. Toen kwam er een vriend van Eco langs voor een dag en raakten we aan het praten over "the gibb river road" en dat we dat allebei wel heel graag wilde zien. Hij heeft een oude Jackaroo 4WD en met oud bedoel ik ook echt heel oud. Een jaartje of 25. Maar "het beest" zoals we het noemen doet het nog erg goed. We besloten om nog een paar weken te werken en dan richting outback. Hij terug naar Eco en ik.. oja kut ik had geen werk meer. Na een paar dagen relaxen maar is gaan rondkijken waar ik aan de bak kon. 's Middags kwam een andere vriend van Eco langs en zijn we aan de zuip gegaan. En juist die middag vond ik een goed idee om te gaan soliciteren bij Broome Motel. Dronken, zonder cv ben ik naar binnen gelopen, gestrompelt zowat, heb ze eerlijk verteld dat ik weg was gegaan bij Eco vanwege problemen met de manager. Vijf minuten later werd ik gebeld dat is was aangenomen. Hoezo het is moeilijk werk te vinden hier. Na een week of twee heb ik dat werk vaarwel gezegt, niet officieel (gewoon niet komen opdagen). Weer problemen met de manager.. ging mezelf toch is even achter de oren krabben. Misschien ligt het toch een beetje aan mij. Het leven als backpacker, zonder verantwoordelijkheden is echt heerlijk.
Een week later zijn we op pad gegaan. We zijn een goed team.. Ongeorganiseerd, hij vergeet van alles en ik raak dingen kwijt. Zo hebben we al een paar keer de auto moeten openen met een kleerhanger (sleutels in de auto vergeten) en moeten vertrouwen op mede reizigers omdat hij de lichten had aan laten staan. Vervolgens raak ik dingen kwijt, converter voor mn laptop, portomonnee (terug gevonden) en mn camera. Maar goed eerst zijn we met Eddie's (de vriend van Eco) zus richting Derby gegaan. Dat is vlakbij waar de Gibb begint. Derby is erg klein en saai, als toerist. Maar als je de juiste mensen kent echt top. Tijdens "Tea" (avond eten) kwam Eddie's zus bekende tegen, waar we daarna heen zijn gegaan voor een drankje. Freshy, de gene die ons had uitgenodigd voor een drankje had een grote Mac Truck voor de deur staan. Hoe het gebeurde, geen idee, maar van het ene op het andere moment zaten we in de truck met zn vijfen! Rijdend over de Marshlands. He, Ymca, you wanna have a go too? Fuck yeah! Daar reed ik dan door Derby in een gigantische truck. Mijn rij ervaringen hier zijn tot nu toe, een auto op het strand (twee keer vast gereden), een truck en een 4WD op de "dirtroad". Heb nog geen normale weg bereden.
De volgende dag zijn we de Gibb op gegaan. Tot nu toe Winjana gorge, Tunnel Creek, Leonard gorge, Bell gorge, Adcock gorge, Galvin gorge, Manning gorge, poging tot Barnett gorge en El Questro gezien. Wat er het meest uitsprong waren, Bell en Manning gorge. Nou zegt dit jullie allemaal geen kont, maar er komen foto's op facebook als ik sneller internet heb. Tunnel Creek was ook erg gaaf, maar met een beetje claustrofibie wel heel erg spannend. Natuurlijk deed dezaklamp het niet goed en moest je tot je middel door het water. Hoorde van een paar mensen dat er "freshy's" (krokodil) rond zwemmen. Nou schijnen freshy's niks te doen, "salty's" eten wel mensen. Maar we hebben het overleeft. Bij Mt Hart hebben we gekanoet. De campinghouder was zo aardig om ons te vertellen waar we wat mooie plekjes konden vinden. De kano tocht heeft misschien net tien minuten geduurt. Ik zat voorin en heb mn ergste nachtmerrie beleeft. De rivier werd erg smal en de planten kwamen overal in mn gezicht. Dat is niet zo erg denk je dan. Wel als er gigantische spinnen in zitten en laat ik nou net een klein fobie'tje hebben voor spinnen. Het enige wat ik zag was spinnen richting mijn hoofd en ik kon geen kant op. Dus ben ik naar de achterkant van de kano gerend en geschreeuwd "Go back! Go back!". Mijn redder in nood begon als een idioot terug te pedelen. Haha, ja bedankt campinghouder voor de goeie tip.. Die vertrouwen we dus ook niet meer.
En toen ineens was het al 25 augustus.. Hmm, de baby was uitgerekend op de 11e. Ik zit hier in de middle of nowhere, geen bereik niks. Hoe weet ik nou wanneer ik tante ben? Maar we hadden gelukkig nog twee minuten op de telefoonkaart. Eerst mama gebeld en een minuut verspilt aan de voicemail, kut. Toen Former gebeld en kreeg Pien aan de lijn. Ze had net genoeg tijd om te zeggen dat hij geboren was en hij Kolle heet. Daarna werd de verbinding verbroken. Ik ben nu trote tante van Kolle de Vries! Die avond heb ik een Tia Maria gedronken op mijn kleine neefje, die ik helaas voorlopig nog even niet kan zien.
Bij mt Hart hadden we drie oudere stellen ontmoet, ook wel bekend als de "grey nomads". Overal kwamen we ze weer tegen, ontzettend leuke mensen. De rest van de Aussies komen redelijk mijn neus uit. Negentig procent zijn zo dom en simpel als het achterend van een paard! "Bogans" of zoals wij ze kennen "aso's" of ook wel "Barries". Het enige waar ze om geven is de "Barbie" (BBQ) en bier. En echt ALLES wat ook met een beetje met Oz te maken heeft vinden ze helemaal het einde. Op elke verpakking van voedsel staat dan ook "australian made". Zelfs op de suiker verpakking van bloody "Douwe Egberts" staat "fine australian sugar". Huh?! Kom op zeg, jullie weten niet eens hoe je het uitspreekt.
Verder is de outback erg relaxed. Geen telefoon, haast geen internet, heerlijk! We waren een paar dagen terug in Kununurra, een klein dropje, drie uur hier vandaan. Wat een drukte en mensen weer. Was dan ook heel blij weer terug te gaan naar de middel of nowhere. Het einge wat wel vrij irritant is, zijn de vliegen. Die laten je geen seconde met rust. En in het begin was ik niet al te zeker over onze accomodatie, een "swag". Wat een soort minitent is met een matrasje. Lang, maar heel laag. En deze kan niet helemaal dicht. De voorkant is gewoon open. En toen er een python rondkroop op de camping, vond ik dat niet zo'n grsppig idee. "Maar pythons zijn niet giftig" "Ja, word toch liever niet wakker met een in mn tent". Maar heb tot dusver nog niks engs in mn swag gevonden. It's all good.
Foto's komen dus op facebook. O en na vier maanden Oz kan ik nog steeds niet koken. Mijn afwaskunsten waren ook al niet al te best, maar die zijn hard aan het verbeteren! Nou mensen ik zie jullie over een paar maanden wel weer!
Cheers!